آبیاری باغچه های روستای مخور خرداد 1400

نه به اجاره و فروش زمین های کشاورزی به غریبه ها و حمایت قاطع از کشاورزان روستای مخور

همان طور که می دانیم روستای مخور تا سالهای 1360 از جمعیت حدود 120 خانواری برخوردار بوده و در هر خانوار 8 تا 10 نفر و حتی بیشتر هم زندگی می کردند ولی از سال 1360 به بعد کم کم کوچ مردم از روستاها به شهر آغاز و متاسفانه روستای مخور یکی از روستاهایی بود که نسبت به تعداد خانوار خود بیشترین درصد کوچ به شهرها را داشته است.آن زمان ها در هر خانوار 4 تا 5 نفر نیروی جوان و کاری مرد وجود داشت و با همبستگی و اتحاد خوبی که بین مردم روستای مخور وجود داشت همه کارها کشاورزی را با کمک هم انجام می دادند و رسیدگی خوبی به باغ و باغچه و زمین های کشاورزی می شد.ولی متاسفانه با کوچه بی رویه مردم روستای مخور به شهرهایی مانند تهران کار به جایی رسیده که از سال 1390 دیگر جمعیت روستای مخور به 30 تا 35 خانوار رسیده.شما تصور کنید آن همه زمین کشاورزی و باغ و باغچه سر جای خود هستند ولی جمعیت روستای مخور به یک دهم حوالی سالهای 1360 رسیده یعنی کاری که قبلا توسط 10 نفر انجام می شد برای یک نفر باقی مانده است ولی ساکنان حال حاضر روستای مخور با غیرت و تعصب و عرق وطن دوستی خود اجازه نداده اند که آبادانی این روستا از بین برود از جان مایه گذاشته اند ولی اجازه نداده اند این روستا به ویرانه تبدیل شود پا به پای روستاهایی که ده ها برابر روستای مخور جمعیت دارند پیش می روند و بحمدالله رونق کشاورزی روستای مخور از قبل هم شکوفاتر شده است و همه اینها به همت و غیرت کسانی انجام شده که به پای زمین های آبا و اجدادی خود ایستاده اند و اجازه ندادند خاک و آب آبا اجدادی ما به دست غریبه ها بیفتد و بعد از مدتی اسم این روستا در کل به فراموشی سپرده بشود.اگر الان ما به روستای مخور رفت و آمد داریم اگر هنوز روستایی به اسم روستای مخور وجود دارد به لطف همه کشاورزان زحمت کش و خستگی ناپذیری است که جان و سلامتی و جوانی خود را به پای حفظ خاک آبا واجداد ما گذاشته اند.ما همه بعلت نبودن امکانات در روستا و برای راحت زندگی کردن به شهرها آمدیم ولی آنها ماندند و جای خالی همه ماها را پر کردند هر نفر جای ده نفر را پر کرد و اجازه ندادند این سرزمین آبا و اجدادی ما به دست غریبه ها و بیگانگان بیفتد.آبا و اجداد ما برای حفظ این آب و خاک زحمت زیاد کشیده اند چه عرق هایی که برای نگهداری این خاک ریخته نشده.ولی بعضی ها کم لطفی می کنند به جای اینکه قدر زحمات این عزیزآن را بدانند و به ماندن هم روستایی های عزیزمان  در روستاها کمک بکنند و به آنها امید بدهند با اجاره و فروش عمدی و از سر لجبازی زمین های کشاورزی و باغ و باغچه خود به غریبه ها باعث دلسردی این کشاورزان زحمتکش و با غیرت می شوند.مطمئن باشید آبا و اجداد، پدران و پدر بزرگ های شما هم راضی نیستند که شما حتی یک وجب از خاک روستای مخور را به غریبه ها بدهید و فرزندان شما هم در آینده از شما راضی نخواهند بود.این کار پشت کردن به وطن  و زادگاه خود است.کشاورزانی که در روستای مخور زندگی می کنند بهترین آلات و ادوات کشاورزی و بهترین تخصص در این زمینه را دارند چرا شما با فروختن و اجاره زمین های کشاورزی خود به غریبه ها اگر اندک سودی که قرار است نصیب هم روستایی های خودتان بشود این سود را نصیب غریبه ها می کنید.شما تحقیق کنید هیچ یک از روستاهای اطراف اجازه نمی دهند غریبه ای وارد آب و خاک آنها بشود و اگر کسی از آنها زمین خود را به غریبه ای بفروشد مردم آن روستا با اتحاد و هماهنگی هم به خریدار که شخص غریبه ای است آنقدر فشار می آورند و او را اذیت می کنند که خریدار قادر به ماندن در آب و خاک آن روستا نیست و نهایتاً زمینی را که خریده به کشاورزان آن روستا می فروشد و خاک آن روستا را ترک می کند.البته مدیریت این کار به دهیاری و شوراهای محترم روستا هم بستگی دارد چرا که دهیاری و شورای روستا باید معامله های که با افراد غریبه می شود را به رسمیت نشناسند و آن معامله را باطل اعلام نمایند و قوانین داخلی از جمله ممنوعیت دادن اجاره و فروش زمین کشاورزی و باغ و باغچه به افراد غریبه را وضع و تعیین و جهت اجرا به همه اعلام نمایند.بیایید از هم روستایی های خود که در حال حاضر در روستای مخور هستند حمایت  قاطع کنیم و از حضور افراد غریبه در خاک روستای مخور جلوگیری کنیم.#نه به حضور افراد غریبه در خاک روستای مخور

 پیامبر اکرم (ص): وطن دوستی بخشی از ایمان است